بررسی ایمونوهیستوشیمیایی (c-kit) cd۱۱۷ در تومورهای غدد بزاقی آدنویید سیستیک کارسینوما و پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین

مقدمه و هدف: منشأ آدنویید سیستیک کارسینوما  و پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین  سلول­های داکتال یا میواپی تلیال غدد بزاقی­اند. به­­رغم تفاوت در رفتار بالینی ،پروگنوز و  درمان، نمای هیستولوژیک  مشابه­دارند. cd117  تیروزین کینازی است که توسط ملانوسیت­ها، ماستوسیت­ها و سلول­های ژرمینال بیان­می­شود. داده­های موجود در مورد اهمیت بروز این نشانگردر تومورهای فوق متناقض است. تعیین دقت نشانگر cd117 درافتراق هیستوپاتولوژیک دو ضایعه  مواد و روش­ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی بود.  جامعه آماری پرونده های هیستوپاتولوژیک بایگانی بخش پاتولوژی انستیتو کانسر  و پاتولوژی مرکزی بیمارستان امام خمینی تهران بود. پانزده نمونه، آدنویید سیستیک کارسینوما و پنج مورد پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین در مطالعه وارد شدند.  نمونه­ها  تحت رنگ­آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با نشانگر cd117  قرارگرفتند. شاخص رده­بندی محاسبه­شد و میانگین شاخص رده­بندی هر تومور به­دست­آمد. آزمونt  برای تجزیه­و­تحلیل آماری مطالعه استفاده­شد. p<0.05   معنی­دار درنظرگرفته­شد.  یافته­ها: میانگین شاخص رده­بندی در گروه آدنویید سیستیک کارسینوما45/27 ±20/71 و در گروه پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین43/36 ±37/35   بود. اختلافی معنادار بین میانگین شاخص رده­بندی دو گروه مشاهده­شد p=0.031)  . (  cut off point 73  با حساسیت   53%  و ویژگی 80 % مناسب بود. نتیجه­گیری: cd117  شاخص ایمنوهیستوشیمیایی مناسبی در تشخیص افتراقی آدنویید سیستیک کارسینوما  از پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین است.